Często słuchamy, ale czy słyszymy? Dzisiaj kilka słów o tym, jak słuchać nasze dzieci, aby faktycznie je usłyszeć i odpowiednio zaopiekować ich potrzeby.
Jak słuchać, aby usłyszeć swoje dziecko?
- Zawsze kiedy dziecko do nas mówi, robi to po to, aby być usłyszanym - chce być wysłuchane i jest to dla niego ogromnie ważne!
- Wejdźmy w świat dziecka, pokażmy, że faktycznie interesuje nas to, co chce ono nam przekazać.
- Nie bagatelizujmy przeżyć i doświadczeń dzieci - to, że dla nas jakaś sprawa to nic wielkiego i "nie ma o co robić zamieszania", nie oznacza, że dziecko tak odbiera sytuację - dla niego może to być ogromna katastrofa. Jeśli dziecko chce rozmawiać o danym problemie, to znaczy, że jest on dla niego ważny i potrzebuje naszego wsparcia.
- Skupmy się na tym, co mówi do nas dziecko - schowajmy telefon, wyłączmy telewizor - bądźmy z dzieckiem na 100%.
- Sprawdzajmy, czy dobrze zrozumieliśmy dziecko, dopytujmy o szczegóły, o to, jak możemy mu pomóc, jakiego wspracia od nas oczekuje.
- Nie przerywaj dziecku. Niech zobaczy, że to co mówi, jest dla nas ważne.
- Nie oceniaj dziecka. Zaakceptuj dziecko i jego problemy, razem szukajcie rozwiązań. Nie krytykuj jeśli dziecko zrobiło coś źle, zamiast tego okaż mu wsparcie i powiedz, jak mogło zachować się inaczej. Stwórz relację w której dziecko czuje się bezpiecznie, w której może powiedzieć Ci o wszystkim.
Zasady te skierowane dla rodziców w odniesieniu do dzieci są uniwersalne dla każdego. Kierując się nimi rówież w kontaktach z innymi dorosłymi te wskazówki mogą okazać się pomocne - są one uniwersalne i niezależne od kryterium wieku.
Życzę miłego słuchania i pięknych wspólnych rozmów,
Psycholog szkolny - Magdalena Zimoń.