Dzień 11 listopada 1918 roku, to szczególna data w polskiej historii. W tym dniu naród polski, który przez 123 lata był pozbawiony wolności i własnego państwa, odzyskał niepodległość. Wreszcie na mapach Europy pojawiła się nazwa „Polska” jako samodzielne państwo z własnymi granicami.
Ówczesne pokolenie Polaków wierzyło, że upragniona wolność kiedyś nadejdzie. Tą wiarą żyli przekazując ją z ojca na syna. To ona pozwalała im pracować i żyć dla Ojczyzny, a jeśli zajdzie potrzeba, oddać dla niej życie. I tak też było. Umierali na polach bitew, w więzieniach i na zesłaniu. Dlatego obchodząc dzień 11 listopada jako święto narodowe, nie wolno nam o nich zapomnieć, a pamięć o ich oddaniu i poświęceniu powinniśmy przekazywać naszym dzieciom i wnukom. Tylko w ten sposób spłacimy dług wdzięczności wobec naszych przodków, którzy cierpieli i przelewali krew, abyśmy my mogli żyć w wolnej Polsce.
„Gdyby nie oni, nie byłbyś tu,
Nie znałbyś świata i ciebie świat.
Nie przeżyłbyś stu kolorowych dni,
Zwyczajnych dni, słonecznych dat.
Nie wiedziałbyś, co znaczy żyć,
Kochać, budować, marzyć, śnić…”
Tegoroczne Święto Niepodległości było inne niż wszystkie ze względu na obowiązujące obostrzenia epidemiczne. Jednak w świętowanie 11 listopada mógł włączyć się każdy uczeń bez wychodzenia z domu. I bardzo dziękujemy wszystkim za udział w naszej szkolnej akcji niepodległościowej. Niech te wasze odświętne stroje oraz symbole polskości w rękach i na piersiach przypominają wam, że Ojczyzna to dobro najwyższe i trzeba je ciągle umacniać i stać na jej straży.
M. Kruczek
